Druga rocznica wybuchu Wojny została uczczona zrzuceniem obornika przed willą Soviet Ambasadora. Brawo, łajno powinno ozdobić wejścia do wszystkich placówek Sovietii w Polsce.
I jeszcze bilansik ostatnich kilku dni, Soviet Lotcziki eto nietanałogi ili nieloty? Hm, jedno i drugie:-)))
Republika Karelii - starożytne ziemie, przechodzące z rąk do rąk. Obecnie w łapach Sovietów, ale, ale, po upadku zapewne z pewnością z przytupem powrócą na łono Finlandii.
Mapa historycznej Karelii. Jasnozieloną barwą zaznaczono rosyjską Republikę Karelii, zaś na żółto i różowo - fragmenty krainy należące do Finlandii. Tzw. Przesmyk Karelski, na mapie oznaczony jako Karelian Isthmus, będący fragmentem historycznych ziem karelskich, nie wchodzi obecnie w skład tego kraju i jest częścią rosyjskiego obwodu leningradzkiego
Karelia (ros. Карелия, karel. i fiń. Karjala); oficjalna nazwa Republika Karelii (w urzędowym na terenie kraju języku rosyjskim – Республика Карелия – Riespublika Karielija, w karelskim Karjalan tazavaldu, fińskim – Karjalan tasavalta) – autonomiczna republika wchodząca w skład Federacji Rosyjskiej.
Historycznie Karelia obejmowała nieco większe terytorium, poza powierzchnią obecnej republiki składały się na nie także pewne obszary wchodzące obecnie w skład Finlandii i Rosji właściwej, a południowy skrawek kraju, zwany Przesmykiem Karelskim sięgał Morza Bałtyckiego.
W listopadzie 1992 odbył się pierwszy narodowy zjazd Karelów, Finów i Wepsów. Miał on na celu wspólne działania w celu ochrony własnego dziedzictwa kulturalno-historycznego, walkę o przyznanie językowi karelskiemu statusu języka urzędowego oraz powstrzymanie procesu spadku udziału procentowego Ugrofinów w populacji kraju. Działania w tym kierunku doprowadziły do powołania 20 stycznia 1994 Wepskiej Gminy Narodowej – autonomicznej jednostki administracyjnej w obrębie Rejonu prionieżskiego.
Poza oficjalnymi organizacjami, dążącymi do poszerzenia sfery autonomii w ramach Rosji, działają też dwa bliżej nieokreślone ugrupowania mające na celu przyłączenie Karelii do Finlandii. Trudno oszacować skalę poparcia mieszkańców kraju dla tych idei, jednak prawdopodobnie nie jest to zbyt popularna koncepcja, gdyż narody potencjalnie zainteresowane takim rozwiązaniem, tj. Finowie i Karelowie stanowią zaledwie 1/8 populacji, a ponadto ci z mieszkańców Karelii, którzy (głównie z powodów ekonomicznych) chcieliby zamienić obywatelstwo rosyjskie na fińskie, nie starają się tego uzyskać w drodze zmiany przynależności politycznej kraju (co biorąc pod uwagę przyczyny polityczne i demograficzne jest nierealne), a wybierają emigrację. W samej Finlandii, starającej się utrzymywać poprawne stosunki z Rosją, żadna poważna siła polityczna nie występuje z podobnymi propozycjami.
Wycinki z historii, dla zainteresowanych szczegóły w linku wyżej.
Zasiedlanie obszaru dzisiejszej Karelii rozpoczęło się w IX-VIII tys. p.n.e. Głównymi zajęciami ówczesnych mieszkańców było myślistwo i rybołówstwo. Byli przedstawicielami kultury Suomusjärvi, do której przynależeli przodkowie ludów ugrofińskich. Pozostawiły po sobie zabytki, m.in. w postaci petroglifów. Od ok. 1500 roku p.n.e. zaczęto obrabiać brąz i stopniowo koczowniczy tryb życia ustępował uprawie roli i hodowli. Mimo to, ze względu na surowy klimat, przez długi czas nie odgrywały one istotnej roli. W połowie I tys. p.n.e. na terenach kraju rozpoczęto produkcję żelaza z lokalnych złóż, a narzędzia z niego produkowane zaczęto używać w życiu codziennym oraz jako przedmiot handlu. Obszary kraju zamieszkiwały wówczas plemiona ugrofińskie, które przez tysiące lat migrowały falami z dorzecza Wołgi i Kamy - przodkowie dzisiejszych Karelów (na większości terytorium), Wepsów (w pobliżu jezior Ładoga i Onega), oraz Lapończyków (na północy). W początku I tys. p.n.e. część Karelów zasiedliła tereny położone w pobliżu Zatoki Botnickiej i Morza Białego.
W 1710 r. car Piotr I pokonał Szwedów w rejonie Przesmyku Karelskiego i zajął historyczne karelskie ziemie w tej części kraju, zaś na mocy traktatu pokojowego z Nystad (fin. Uusikaupunki) w 1721 r. formalnie przyłączył do Rosji pozostającą dotychczas w rękach szwedzkich południowo-zachodnią Karelię.
W XVIII w. większość terytorium Karelii wchodziło w skład najpierw guberni petersburskiej, następnie nowogrodzkiej, a od 1784 r. - guberni ołonieckiej (ze stolicą w Pietrozawodsku). Pozostała część znajdowała się w składzie guberni wyborskiej i archangielskiej.
Po opanowaniu przez w Rosję szwedzkiej Finlandii i utworzeniu w 1809 r. Wielkiego Księstwa Finlandii - autonomicznej prowincji Cesarstwa Rosyjskiego włączono w jego skład tereny północnej części Przesmyku Karelskiego oraz pewne obszary na północ od niego, pozostające dotąd w bezpośredniej władzy Rosji. Ziemie te, od czasu exodusu Karelów z początku XVII w. zamieszkane były niemal w całości przez Finów, osiadłych na częściowo wyludnionych terenach. W kilku wioskach na pograniczu mieszkali Rosjanie, a na północy przez Karelów.
W listopadzie 1939 roku między ZSRR a Finlandią wybuchła tzw. wojna zimowa (fin. Talvisota). Jej celem było opanowanie Finlandii przez Związek Radziecki i ustanowienie w niej władzy radzieckiej. Zdecydowany opór Finów w połączeniu z nieudolnością radzieckiego dowództwa uniemożliwiły zrealizowanie tego celu, ostatecznie jednak rosyjska przewaga liczebna spowodowała, iż przełamali oni tzw. linię Mannerheima i znaleźli się pod Viipuri (Wyborgiem). Mimo osiągniętych sukcesów i odparcia Armii Czerwonej na innych odcinkach frontu, 13 marca Finowie byli zmuszeni podpisać traktat pokojowy, na mocy którego większość ziem fińskiej Karelii przeszła w ręce ZSRR. Tereny te były zrujnowane przez działania wojenne, a ponadto część pozostałego majątku narodowego przeniesiono do Finlandii. Zamieszkująca przekazane ZSRR obszary ludność w zdecydowanej większości (ok. 420 tys.osób) opuściła domy, repatriując się do Finlandii.
Po wojnie zimowej, 31 marca 1940 Karelska Autonomiczna Socjalistyczna Republika Radziecka została powiększona o część odebranych Finlandii terenów i przekształcona w Karelo-Fińską Socjalistyczną Republikę Radziecką będącą 16. republiką związkową w składzie ZSRR. Przekształcenie Karelskiej ASRR w Karelo-Fińską SRR miało być kolejnym krokiem w kierunku zamierzanej aneksji Finlandii.
9 sierpnia 1990 r. w warunkach narastającego kryzysu ZSRR Rada Najwyższa Karelii przyjęła deklarację o suwerenności. Nie miała ona jednak znaczenia prawnego; z punktu widzenia prawa ZSRR możliwość secesji miały jedynie republiki związkowe. 13 listopada 1991 zmieniono oficjalną nazwę kraju - odtąd nazywa się on Republika Karelii (lub Republika Karelia). 31 marca 1992 r. władze Karelii zawarły porozumienie, na mocy którego kraj stał się pełnoprawnym podmiotem Federacji Rosyjskiej. Rozpoczął się proces demokratyzacji (który uległ zahamowaniu) i budowania zrębów gospodarki rynkowej.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz