Mój faworyt, Dima Miedwiediew znowu publikuje w pijanym widzie. Jego barokowe inwektywy, to miód malina. Tak pięknego obrazu bezsilnej nienawiści nie uświadczymy u żadnego innego Sovieta. Swoją drogą, dziwne że Wowa wciąż pozwala mu na tak kwiecisty bełkot, wszak to mocno kompromituje jego.
Ukraina, kraj bez floty wojennej, powoli, ale bardzo skutecznie likwiduje soviecką flotę wojenną. Niekompetencja dowódców i brak sprzętu, to najważniejsze przyczyny ruskiego upadku.
Osetia Północna (oficj. Republika Osetii Północnej – Alania, ros. Республика Северная Осетия – Алания, Riespublika Siewiernaja Osietija – Ałanija, oset. Цæгат Ирыстоны Аланийы Республикæ) – jedna z autonomicznych republik wchodzących w skład Federacji Rosyjskiej, położona na Kaukazie Północnym.
Gorący teren Kukazu, to beczka prochu dla Sovietii, gdzie najpierw wybuchnie, a siły FSB sobie nie poradzą, zobaczymy. Osetia to jeden z tych bardzo zapalnych rejonów. Problemy, problemy, problemy, Osetia Południowa, Inguszetia, że o zatargach z Gruzją już nie będę wspominał.
.svg.png)
Osetia Północna, zwana także Alanią, należy do Federacji Rosyjskiej. Leży na północnym skraju dużego kaukaskiego grzbietu górskiego, oddzielającego Kaukaz Północny od Kaukazu Południowego. Po drugiej stronie gór leży Osetia Południowa, należąca do Gruzji. Osetia Północna ma powierzchnię ok. 8 tys. km² i liczy około 700 tys. mieszkańców, z czego ok. 25% stanowią Rosjanie. Prawie połowa ludności mieszka w stolicy, Władykaukazie, która w czasach radzieckich nosiła nazwę Ordżonikidze.
Republika graniczy na południu z Gruzją i wchodzącą formalnie w jej skład separatystyczną Osetią Południową, na zachodzie z Kabardyno-Bałkarią, na wschodzie z Czeczenią i Inguszetią. Rosja leży na północy. Prawie 2 tysiące kilometrów dzieli Władykaukaz od Moskwy.
Stolicą Osetii Północnej jest Władykaukaz. Inne miasta to Ardon, Ałagir, Digora, Mozdok i Biesłan.
Osetia Południowa
Osetia Południowa w okresie ZSRR stanowiła obwód autonomiczny w ramach Gruzińskiej SRR. Po dojściu do władzy w Gruzji nacjonalistycznego prezydenta, Zwiada Gamsachurdii, który domagał się Gruzji dla Gruzinów, Osetia Południowa uchwałą osetyjskiej Rady Najwyższej proklamowała niepodległość. W odpowiedzi na to Gruzja anulowała autonomiczny status Osetii Południowej i uznała to terytorium za część Gruzji, wskutek czego doszło do brutalnych zamieszek, a w latach 1992-1993 – gdy odwołano pospiesznie wysłane w ten rejon oddziały specjalne rosyjskiego Ministerstwa Spraw Wewnętrznych – do wojny. Ta zakończyła się 24 czerwca 1992 zawieszeniem broni, którego realizację nadzorował obserwator Organizacji Bezpieczeństwa i Współpracy w Europie (OBWE), jak również rosyjskie siły pokojowe. Status Osetii Południowej do dziś nie jest wyjaśniony i nie ma perspektyw na rozwiązanie tego problemu.
Problem graniczny z Inguszetią
Na początku lat 90. Osetia Północna i Inguszetia wplątały się w konflikt zbrojny o wschodnią część rejonu prigorodnego, który obydwa narody traktowały jako należący do ich kraju. Problem dotyczący przynależności tego rejonu zaczął się w 1944, kiedy to po likwidacji Czeczeńsko-Inguskiej ASRR zamieszkujący dotychczas ten rejon Ingusze zostali w ramach stalinowskich represji deportowani do Kazachstanu, a obszar ten włączono do ówczesnej Północnoosetyjskiej ASRR. Mimo reaktywowania Czeczeńsko-Inguskiej ASRR (1957) i powrotu większości Inguszy do dawnych domów, tereny te pozostawiono w składzie Osetii. W konsekwencji konfliktu z lat 90. kilka tysięcy Inguszy, mieszkających dotąd w rejonie prigorodnym i w innych częściach Osetii Północnej, została wypędzona, a ich domy przydzielono uciekinierom z Osetii Południowej. Do dzisiaj kwestia ta nie została rozwiązana, zaś wypędzeni Ingusze żyją w większości w obozach dla uchodźców.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz