niedziela, 30 czerwca 2024

72 - Obwód Tiumeński

Marcin Strzyżewski o Krymie.


Kryzys Chin, wciąż skutecznie ukrywany, ale ten najważniejszy sojusznik Sovietii, coraz szybciej słabnie. Czy to dobrze, czy źle, hm, pewno niedobrze, bo może spowodować niekontrolowane działania, na zasadzie, po nas choćby potop. Jednak nie ma co się martwić, Ameryka z Japonią coraz mocniejsze.





Obwód Tiumeński - to azjatycka kraina granicząca bezpośredni z Kazachstanem. Najzabawniejsze, że do tego średniego, jak na warunki Sovietii kraju dookoptowano dwa potężne północne okręgi autonomiczne, Chant-Mansyjski Okręg Autonomiczny – Jugra i Jamalsko-Nieniecki Okręg Autonomiczny. W owych dwóch autonomiach, "czystych" ruskich jest tylko 66%, a pozostali to rdzenni więc skośnoocy,  dlatego wg norm sovieckich, gorszego sortu, których w ryzach trzymać musi moskiewski Naczalnik.
Bez dwóch, obszarowo potężnych północnych, syberyjskich "autonomii", Obwód Tiumeński, zajmuje tylko 180 tys. km². 
Bez północnych autonomicznych przyległości, upadek Sovietii spowoduje przyłączenie Obwodu do granicznego Kazachstanu.

https://pl.wikipedia.org/wiki/Obw%C3%B3d_tiume%C5%84ski

Obwód leży w azjatyckiej części Rosji. Biorąc pod uwagę fakt, że w skład obwodu wchodzą Chanty-Mansyjski Okręg Autonomiczny – Jugra i Jamalsko-Nieniecki Okręg Autonomiczny, obwód jest jednym z największych obwodów Rosji i na północnym zachodzie (poprzez Jamalsko-Nieniecki OA) graniczy z obwodem archangielskim (ściślej, wchodzącym w jego skład Nienieckim Okręgiem Autonomicznym), na zachodzie-z Republiką Komi, na wschodzie i północnym wschodzie z Krasnojarskim Krajem. Na południowym zachodzie graniczy z obwodem kurgańskim i obwodem swierdłowskim, od południowego wschodu z obwodem tomskim i obwodem omskim, a od południa z Kazachstanem.
Znaczna część obwodu wchodzi w skład Nienieckiego Okręgu Autonomicznego (obejmującego ponad połowę obszaru obwodu – 750 tys. km²) i Chanty-Mansyjskiego Okręgu Autonomicznego – Jugry (zajmującego 534 tys. km², tj. ponad 36% powierzchni), mających status osobnych podmiotów Federacji Rosyjskiej.

W XV-XVI w. na tych ziemiach znajdował się Chanat Syberyjski, powstały w wyniku rozpadu Złotej Ordy, a podbity następnie przez Carstwo Rosyjskie.

Obwód utworzono 14 sierpnia 1944.

Według stanu na 1 stycznia 2013 roku obwód zajmował 9. miejsce pod względem liczby ludności wśród podmiotów Federacji Rosyjskiej oraz 3. miejsce pod względem powierzchni (uwzględniając terytoria Chanty-Mansyjskiego Okręgu Autonomicznego i Jamalsko-Nienieckiego Okręgu Autonomicznego)[1]. Pod względem gęstości zaludnienia (2,3 mieszkańców na km²) zajmuje 72 miejsce wśród regionów Rosji.

Region był jednym z miejsc zsyłek Polaków na Syberię. Znajdują się tu zabytkowe kościoły wzniesione przez Polaków: kościół Trójcy Przenajświętszej w Tobolsku i kościół św. Józefa w Tiumeni.




o Brak komentarzy:

środa, 26 czerwca 2024

71 - Obwód Tulski

Marcin Strzyżewski o Dagestanie. Na początku lat dwutysięcznych Islam terroryzował republikę, potem ruszyły prospołeczne inwestycje i na lat dwadzieścia się uspokoiło. 
Jak skomentować obecne, póki co, skromne próby destabilizacji przykaukazia. 
Moim skromnym zdaniem, to dźganie Niedźwiedzia, aby sprawdzić jego kondycję.
Przy obecnym stanie Sovietii, należy oczekiwać eskalacji! Oczywistym, zarzewiem prawdziwego buntu będzie Czeczenia.


Temat powiązany, bo dotyczący pośrednio Wojny, recenzja nowej książki Jacka Bartosiaka, mocno forowanego "analityka", z którym zupełnie się nie zgadzam. Poniżej Arkady Saulski, wybitny spec od Japonii, ale również Chin, kreśli słów kilka o najnowszym "dziele" byłego już doktora politologii.
W kontekście Chin, kluczowy w tekście cytat z linku.


Chiny bowiem mają potężne ambicje, ale wciąż nie mają instrumentów ich realizacji. Tak, liczbowo jest to chłonna gospodarka, jednak pamiętać należy, że miażdżąca większość chińskiej populacji żyje w skrajnej, somalijskiej wręcz nędzy i na wiele importowanych dóbr po prostu jej nie stać. Jasne, Chińczycy co chwila chwalą się statystykami wzrostu i rozwoju, jednak uczeni szybko te statystyki weryfikują, udowadniając, że chińska gospodarka jest co najmniej o jedną trzecią mniejsza niż deklaruje Pekin. Tak, chińskie inwestycje zagraniczne potrafią sięgać miliardów dolarów, jednak zarazem są to zatrute owoce, które w długim okresie mogą bardziej szkodzić gospodarce w której Chińczycy inwestują, aniżeli jej pomóc. Są wreszcie Chiny totalitarnym reżimem, nagminnie łamiącym prawa obywatelskie, posiadającym absurdalny system Kredytu Społecznego, będący de facto środkiem masowej, technologicznej kontroli obywateli, i, na koniec - państwem, którego postawa przyczynia się do długotrwałego konfliktu na Ukrainie.
Słowem jest to kraj, który nie należy stawiać za wzór do naśladowania i którego deklaracje należy krytycznie weryfikować.
Bartosiak tego nie robi.

W kluczowej dla bezpieczeństwa dziedzinie, czyli przestrzeni kosmicznej Sovieci  agresywni na orbicie. Przyznam, żem mocno sceptyczny w kwestii skuteczności, a opisywane niżej orbitalne chuligaństwo, to tylko maskirowka dla rzeczywistej bezradności i degrengolady technicznej. 
Ruskie tak jak Chinole, to tylko propaganda, czyli wielka ściema.

 
   
No i jeszcze dzisiejszoporanna Kremlinka.


Obwód Tulski - silnie uprzemysłowiony rejon na południowy zachód od Moskwy. Tradycje przemysłowe od wieków, produkcja broni od czasów Piotra Wielkiego, ale, ale, dla nas Tuła to SAMOWARY.
Po upadku Sovietii ta przemysłowa enklawa będzie łakomym kąskiem, a z sąsiednimi obwodami może powstać najpierw niezależna enklawa przemysłowa pracująca na rzecz odbudowy Ukrainy, a potem wolnocłowa specjalna strefa ekonomiczna. 


Na początku XVII w. region został zajęty przez polskie wojska pomagające Dmitrowi Samozwańcowi. W końcu XVII w. rozpoczął się rozwój gospodarczy regionu – od 1696 datuje się rozwój miejscowej metalurgii, którą rozpoczął miejscowy kowal. Szybki rozwój tej gałęzi przemysłu spowodował, iż już w 1712 ukazem Piotra Wielkiego w Tule powstał pierwszy w Rosji Państwowy Zakład Zbrojeniowy, produkujący wysokiej jakości uzbrojenie. Pod koniec XVIII w. w Tule rozwinęła się produkcja słynnych do dziś samowarów.

Obwód tulski (ros. Тульская область) – jednostka administracyjna Federacji Rosyjskiej.
Zdecydowaną większość populacji (ok. 95%) stanowią Rosjanie. Na terenie obwodu żyją ponadto niezbyt liczne grupy przedstawicieli 119 innych narodowości.
Produkt krajowy brutto obwodu tulskiego w 2005 wyniósł 108,7 mld rubli, co daje statystycznie 67,5 tys. rub. na mieszkańca.
Struktura PKB:

przemysł – 32,0%
energetyka – 6,5%
handel – 17,3%
rolnictwo – 8,8%
transport – 8,6%
pozostałe, w tym usługi – 26,6%

Spośród gałęzi przemysłu w regionie najważniejszym jest przemysł chemiczny i petrochemiczny, dostarczający 23% wartości całej produkcji przemysłowej obwodu. Kolejne miejsca zajmują: przemysł maszynowy (22%), dalej spożywczy (21%), hutnictwo (15%) i energetyka (10%).

Przemysł maszynowy obwodu obejmuje branżę obronną, produkcję maszyn rolniczych (Tuła, Pławsk), urządzeń energetycznych (Donskoj), maszyn i urządzeń dźwigowo-transportowych i górniczych (Jasnogorsk, Tuła) oraz – w licznych miastach – maszyn i urządzeń dla potrzeb przemysłu chemicznego, maszynowego, lekkiego i spożywczego.

Najważniejszym obiektem energetycznym w regionie jest elektrownia czeriepiecka w Suworowie, o mocy 1500 MW, która w 2006 wyprodukowała 3,5 mld kWh energii. Prócz tego na terenie obwodu działają elektrownie w Szczokinie (400 MW) i Nowomoskowsku (261 MW), Aleksinie (102 MW), Pierwomajskim (105 MW) i Jefriemowie (160 MW). Łączna moc miejscowych elektrowni to 2.528 MW, jednak średnioroczna produkcja wynosi ok. 6,5 mld kWh, co stanowi jedynie około połowy ich możliwości.

Głównym surowcem energetycznym w regionie do niedawna był węgiel brunatny; obecnie na terenie obwodu działają tylko 3 kopalnie, spośród których 2 przewidziane są do likwidacji; wydobycie węgla spadło z 25 mln ton w latach 80. do ok. miliona ton obecnie, które pozwala na zaspokojenie zapotrzebowania na surowce energetyczne w ok. 10%. W sumie lokalna produkcja energii w 1/4 opiera się na węglu, a w 3/4 na dostarczanym z innych części kraju gazie ziemnym.

Głównym bogactwem naturalnym regionu jest węgiel brunatny. W granicach obwodu zalega około połowy wszystkich zasobów Zagłębia Podmoskiewskiego, tj. około 1,5 mld ton. Obecnie w regionie działają jedynie 3 kopalnie, a wydobycie wynosi ok. 1 mln ton; w ostatnich latach spadło ono znacząco – jeszcze w latach 80. sięgało ono 25 mln ton rocznie.





o Brak komentarzy:

70 - Obwód Tomski

Kobiety Sovieckie mają rodzić więcej dzieci, no cóż Hitler też wspierał prokreację, bo świeże mięso armatnie w cenie. Dochodziło do zabawnych sytuacji, Hans wracał z frontu na urlop, po roku niewidzenia żony, a ona przedstawiała mu nowego członka rodziny, a jakże chłopaka. Wódz rozkazał, sąsiad się sprawił, Hans nie protestował i kochał jak własne:-).


I jeszcze o Gieroju, co to diewoczkom, postrzelać dawał, a potem...!!!


Obwód Tomski - syberyjska kraina, prawie tak duża jak Polska(314 391 km²) zaludniona milionem grażdan (1 070 544). 
Tajga na bagnach, miejsce zsyłek naszych pradziadów. Wikipedia wielce oględna w informacjach. 
Tomsk, stolica Obwodu to ponad półmilionowe(508,6) które jest podobno silnym ośrodkiem akademickim. No cóż jaki kraj takie uniwersytety.
Ważnym ośrodkiem strategicznym jest miasto zamknięte Siewiersk, gdzie majstrują przy plutonie i innych dodatkach do broni atomowej. Co nie zawsze było(jest?)bezpieczne dla mieszkańców miast.
Co po upadku, nie podejmę się przewidywać, bo kraina uboga w bogactwa naturalne, a samo "atomowe" miasto Siewiersk to dla atrakcyjności całości za mało.  


Tomsk (ros. Томск) – miasto w Rosji, położone na Nizinie Zachodniosyberyjskiej, nad rzeką Tom (70 km od jej ujścia do Obu), liczące 576,6 tys. mieszkańców (2020). Miasto jest ważnym ośrodkiem naukowym, w którym istnieje 7 szkół wyższych, w tym najstarsza uczelnia Syberii, Narodowy Badawczy Tomski Uniwersytet Państwowy założony w 1878 roku, ośrodkiem przemysłu spożywczego, drzewnego, elektromaszynowego i chemicznego.
Tomsk był jednym z miejsc zsyłek Polaków na Syberię. W Tomsku znajduje się parafia oraz kościół katolicki, zwany Kościołem Polskim, wzniesiony w 1833 przez polskich zesłańców jako pierwszy katolicki kościół zachodniej Syberii.


Siewiersk (ros. Северск) – miasto zamknięte w Rosji, w obwodzie tomskim, nad Tomem (dopływ Obu), pozostające w gestii Federalnej Agencji Energii Atomowej Rosatom (Государственная корпорация по атомной энергии «Росатом»). Liczy 106 tys. mieszkańców (2020). Założone w 1949 jako „Skrytka pocztowa №5” (ros. Почтовый ящик №5). Prawa miejskie Siewiersk posiada od 1956. W miejscowości znajdują się zakłady chemiczne (produkcja plutonu, a także m.in. chłodziarek, proszków metalurgicznych, magnesów wysokoenergetycznych, piezoceramiki), a także rozlewnie piwa, wody mineralnej. W Siewiersku znajdują się również instytucje kultury, m.in. teatry, muzeum.
6 kwietnia 1993, podczas czyszczenia kwasem azotowym, doszło do wybuchu zbiornika reaktora wytwarzającego pluton. Wybuch wytworzył chmurę radioaktywnego gazu. Magazyn „Time” określił ten wybuch jako jedną z największych katastrof jądrowych.
Przez wiele lat mieszkańcy mieli ograniczone możliwości wyjazdu (nawet czasowego) z miasta. Po opuszczeniu Siewierska mieszkańcy musieli deponować przepustki na przejściach i nie wolno im było rozmawiać o miejscu pracy czy zamieszkania z osobami niebędącymi rezydentami Siewierska. Dopiero w 1987, ze względu na duże zapotrzebowanie na pracowników oraz rozwój miejscowej politechniki, zostały zniesione pewne ograniczenia w dostępie do miasta.

Pomimo formalnego usunięcia tajnego statusu miasto wciąż pozostaje zamknięte dla nierezydentów. Miasto ma sześć punktów kontrolnych, gdzie podróżni muszą okazać zezwolenie na wjazd lub dokument poświadczający status rezydenta. Zezwolenie na wjazd do miasta może być udzielone przez właściwe władze, przez instytucję podlegającą odwiedzanym lub za pośrednictwem rezydenta (będącego na przykład członkiem rodziny zapraszanego). Przed majem 2007 odwiedzający wnioskowali o przepustki w biurze w Tomsku. Obecnie odwiedzający mogą się ubiegać o przepustkę na głównym punkcie kontrolnym.


Obwód tomski (ros. Томская область, Tomskaja obłast’) – jednostka administracyjna Federacji Rosyjskiej.
Obwód leży w azjatyckiej części Rosji. Większą część powierzchni obwodu pokrywa tajga oraz bagna.






o Brak komentarzy:

poniedziałek, 24 czerwca 2024

69 - Obwód Twerski

Bardzo miła wiadomość ze Skandynawii, amerykańskie bazy powstaną w Danii, Szwecji, Norwegii i Finlandii, brawo, że o pozwoleniu na większe dystanse rażenia rakietami już nie wspomnę:-)



W Dagestanie od wczoraj muzułmańskie naparzanki, Kaukaz jest dla Wowy najgroźniejszą beczką prochu. Ciekawym, kiedy zaiskrzy w Czeczenii. Pamiętajmy, że Dagestan, to republika dla Moskwy strategiczna z uwagi na złoża ropy Morza Kaspijskiego u jego wybrzeża.






Byłoby zabawne, ale jest tragiczne, Sovieci chcąc przekonać że panują nad sytuacją namawiają swych obywateli do spędzenie wakacji na Krymie, a potem są ofiary i to z rąk własnej obrony powietrznej, która nieporadnie próbuje neutralizować ukraińskie rakiety.


https://kresy24.pl/blyskawiczna-reakcja-po-dzisiejszym-ataku-rakietowym-na-krymie-turysci-odwoluja-rezerwacje/

Obwód Twerski - leśno - bagienna kraina na północ od Moskwy. Gospodarczo z przewagą produkcji rolnej(pastewno - zbożowa), gro przemysłu sytuuje się w stolicy obwodu Twerze, a najważniejszym i strategicznym obiektem jest elektrownia atomowa Kalinskaja. 
Po definitywnym upadku Moskwy, wydaje się, że owa ruska kraina deszczów i owadów, dołączy do kadłubowego Państwa Nowej Rosji ze stolicą w Petersburgu.

Energetyka stanowi 30% wartości produkcji przemysłowej regionu.

Na terenie obwodu znajdują się m.in. mające status „federalnych”: elektrownia atomowa (Калининская АЭС) o mocy 3 GW (21,1 mld kW/h w 2006) oraz elektrownia wodna (Конаковская ГРЭС) o mocy 2,4 GW (8,1 mld kW/h w 2006). Prócz nich istnieje kilka regionalnych elektrociepłowni, zasilanych węglem i torfem z lokalnych złóż.


Obwód twerski (ros. Тверская область); do 1990 obwód kaliniński (ros. Калининская область) – jednostka administracyjna Federacji Rosyjskiej.
Powierzchnię obwodu stanowią głównie lasy, stanowiące ponad 53% całego obszaru regionu. Lasy te należą do typu południowo-tajgowego, a w miarę posuwania się na południe przechodzą w lasy mieszane. Złożone są one przede wszystkim z drzew iglastych, najczęściej świerku i sosny. Ten ostatni gatunek dominuje na północy i południowym zachodzie obwodu. Spośród gatunków liściastych występują tutaj głównie osiki, brzozy i olchy z domieszką innych gatunków.

Na terenie obwodu, na zajmujących sporą część powierzchni regionu (ok. 7%) obszarach podmokłych występują także skupiska roślinności bagiennej. Na obszarze tym znajdują się ponadto torfowiska.

Dużą część powierzchni stanowią grunty orne i pastwiska.
W obwodzie znajduje się duża liczba jezior – najczęściej wymienia się tutaj liczbę 1769, głównie pochodzenia polodowcowego. Zajmują one ok. 1,4% całej powierzchni regionu. Największym jeziorem obwodu jest Seliger.
Przez obszar obwodu przepływają liczne większe i mniejsze rzeki i strumienie, stanowiące dopływy głównej rzeki regionu – Wołgi. W sumie płynie tutaj ponad 800 rzek o łącznej długości ponad 17 tys. km.
Rzeki te należą do zlewisk mórz Bałtyckiego i Kaspijskiego, gdyż przez teren obwodu przebiega ich wododział.
W obwodzie notuje się dość wysoki poziom opadów (ok. 650 mm), głównie w postaci deszczu, którego największe nasilenie przypada na przełom lipca i sierpnia. W Twerze spada średnio 593 mm/rok.
W licznych w regionie zbiornikach wodnych żyje wiele gatunków ryb, spośród których najważniejszymi (pod względem gospodarczym) są: łososie, leszcze, sandacze, okonie, szczupaki, nelmy, jazie i in.

Bogactwo zbiorników wodnych oraz liczne bagna sprzyjają rozwojowi owadów, których liczne gatunki w okresie wiosenno-letnim są uciążliwe dla mieszkańców i zwierząt gospodarczych.

Niemal całą populację obwodu stanowią Rosjanie. Na zachodzie obwodu istnieje oddzielna grupa etnograficzna tudovlyany. Według naukowców pochodzą od polskich osadników lub zasymilowanych Białorusinów.
Gospodarka obwodu, po rozpadzie ZSRR pogrążona jest w kryzysie. Produkt krajowy brutto regionu wynosi 94,9 mld rubli (2005), co daje 67 tys. rubli/os.

Podstawowymi źródłami utrzymania dla mieszkańców obwodu jest praca w szeroko pojmowanych usługach, przemyśle i rolnictwie.
Głównym centrum gospodarczym i ośrodkiem przemysłowym na terenie obwodu jest jego stolica – Twer. Znajdują się tam m.in. zakłady przemysłu maszynowego, lekkiego, chemicznego, poligraficznego, spożywczego i budowlanego. Także inne większe miasta na terenie obwodu (Rżew, Wysznij Wołoczok, Kimry, Torżok i inne) stanowią ośrodki przemysłowe, w których znajduje się m.in. przemysł lekki, spożywczy, elektromaszynowy, budowlany, celulozowo-papierniczy, meblowy oraz budowlany.

Około 30% wartości produkcji przemysłowej przypada na przemysł maszynowy i elektromaszynowy, a 7% – na przemysł lekki. 30% wartości produkcji przemysłowej wytwarza elektroenergetyka.
Duże znaczenie w gospodarce obwodu odgrywa rolnictwo, któremu sprzyjają dość korzystne warunki klimatyczne i glebowe. Najczęściej uprawiane są rośliny pastewne, a także zboża, głównie pszenica i żyto, w mniejszym stopniu owies, a poza tym len, ziemniaki oraz warzywa, a także, na niewielką skalę – owoce.






o Brak komentarzy:

sobota, 22 czerwca 2024

68 - Obwód Tambowski

W Sovietii ogłoszono Igrzyska Kontr Olimpiady, a w konkurencji pływackiej brał udział jeden zawodnik, ba na owe wydarzenie zgłosiła się prawie setka państw.


 

Pośród bełkotu o dalekowschodniej wizycie Wowy, można wyłuskać wielce smakowite kąski, poniżej o nowej magistrali kolejowej Chin w kierunku Europy, która via Kirgistan i Uzbekistan, spektakularnie omija Sovietię. Chińczyk pragmatyczny jest, brawo.
W kwestii Wizyty, najbardziej celny komentarz "pod Marcinem Strzyżewskim".

@mleko23
19 godzin temu
Skoro putin po raz pierwszy pofatygował się osobiście do Piong Yangu, to musi juz być w rosji niedobrze :D
24 lata nie chciało mu się nawet pierdnąć w kierunku KRLD










Obwód Tambowski - mało znaczący rejon z dominacją produkcji rolnej, a konkretnie zbóż. 
Trudno wyrokować, co po upadku Sovietii, kto "przytuli" i zagospodaruje owe żyzna ziemie. Optuję za powstaniem nowego tworu państwowego  na południe od Moskwy, od Riazania po Saratów.
Warto przypomnieć, że tutaj miało miejsce odważne powstanie chłopskie przeciwko Bolszewikom, krwawo stłumione przez zupełnie nieuzasadnienie hołubionego przez historyków wojskowości, niejakiego Michaiła Tuchaczewskiego. Ten zgładzony przez Stalina dowódca do dziś przedstawiany jako wizjoner i reformator Armii Czerwonej, w rzeczywistości był krwawym oprawcą, który bardzo skutecznie pacyfikował ludność cywilną powstającą przeciwko władzy Lenina,  zasłynął innowacyjnym traktowaniem buntujących się chłopów, gazami bojowymi! Taki był z niego wojskowy innowator reformator!


Powstanie tambowskie (również antonowszczyzna, ros. Тамбовское восстание) – rosyjskie powstanie chłopskie przeciwko bolszewikom, które miało miejsce w latach 1920–1921 w guberni tambowskiej.
Począwszy od lutego 1921 r. wokół guberni tambowskiej zaczęto skupiać duże siły sowieckie, uwolnione z frontów po zawieszeniu broni w wojnie polsko-bolszewickiej i ostatecznym rozbiciu Sił Zbrojnych Południa Rosji gen. Piotra Wrangla na Krymie. Dowódcą bolszewickiej ofensywy mianowano 27 kwietnia 1921 r. Michaiła Tuchaczewskiego, który dowodził armią około 100 tys. żołnierzy, liczną artylerią, lotnictwem. Dysponował też bronią gazową. Jednocześnie w marcu władze sowieckie ogłosiły, że przymusowe rekwizycje żywności będą zastąpione umiarkowanym podatkiem rolnym w produktach, co częściowo uspokoiło wzburzone masy chłopskie, zwłaszcza w guberniach otaczających tambowską.
 Polityka terroru była zgodna z zarządzeniem wydanym przez centralne władze partii komunistycznej na czele z Leninem i Trockim oraz z rozkazem nr 171 Tuchaczewskiego z dnia 11 czerwca 1921 r. W tym ostatnim stwierdzono, że należy rozstrzelać na miejscu każdego, kto nie poda nazwiska, rozstrzeliwać zakładników w przypadku niespełnienia żądań władz. Za ukrywanie broni, partyzantów, a nawet krewnych partyzantów należy rozstrzelać najstarszego męskiego członka rodziny, a resztę wysiedlić i pozbawić majątku. Masowe egzekucje ludności wsi spowodowały zwiększenie liczby stałych oddziałów partyzanckich bazujących w lasach. W celu walki z nimi rozpoczęto na wielką skalę akcję wypalania lasów, po ich uprzednim okrążeniu. Tuchaczewski 12 czerwca 1921 r. wydał też rozkaz o użyciu gazów bojowych przeciwko ludności skupionej w lasach. Rozkaz ten po jakimś czasie odwołały centralne władze sowieckie.


Obwód tambowski (ros. Тамбовская область) – jednostka administracyjna Federacji Rosyjskiej.
Obwód tambowski leży w zachodniej części Rosji, w południowej części Niziny Wschodnioeuropejskiej, w środkowej części obniżenia Ocko-Dońskiego.

Obwód zajmuje obszar 34,5 tys. km², co stanowi ok. 0,2% powierzchni Federacji Rosyjskiej.

78,9% całego obszaru regionu zajmują tereny wykorzystywane rolniczo, a 8,8% lasy. Resztę stanowią lasostepy, stepy, wody i nieużytki.
Region posiada bardzo korzystne pod względem klimatycznym i glebowym warunki do rozwoju rolnictwa. Grunty orne stanowią 78,9% całej powierzchni obwodu. Uprawiane są zboża (głównie pszenica), buraki cukrowe, słoneczniki, warzywa, w tym ziemniaki, i inne. Istnieje także uprawa roślin owocowych.

Chów zwierząt nastawiony jest na produkcję o kierunku mleczno-mięsnym.

Na terenie obwodu istnieje rozwinięty przemysł maszynowy, produkujący m.in. sprzęt dla potrzeb przemysłu chemicznego i lekkiego, elementy i części zamienne do samochodów i traktorów, lodówki i zamrażarki, oraz inne drobne narzędzia. Ponadto funkcjonują zakłady z branży spożywczej, jak cukrownie, zakłady mięsne, mleczarskie, zbożowo-mączne, fabryki konserw oraz przedsiębiorstwa należące do przemysłu lekkiego i chemicznego.

Podczas rewolucji październikowej i wojnie domowej, która po niej nastąpiła, ówczesna gubernia tambowska była bastionem sił walczących z komunistami. Silny opór miejscowych chłopów przekształcił się w największe w Rosji powstanie ludowe przeciw bolszewikom i spowodował masowe represje; dla szybszego stłumienia zbrojnego oporu wobec władzy bolszewików Armia Czerwona pod dowództwem Michaiła Tuchaczewskiego na rozkaz Lenina użyła wobec mieszkańców guberni gazów bojowych[3]. W sumie wyniku walk oraz represji wobec przeciwników (w tym obozów koncentracyjnych dla podejrzanych o sprzyjanie powstańcom) zginąć mogło nawet ćwierć miliona ludzi.




o Brak komentarzy:

czwartek, 20 czerwca 2024

67 - Obwód Smoleński

Wowa, cichaczem oddaje przygraniczne ziemie Kitajowi! Natomiast wódy Stoliczna i Moskowska nie są już ruskie!



Obwód Smoleński - historycznie ziemie Wielkiego Księstwa Litewskiego a w następstwie Unii, Rzeczypospolitej Obojga Narodów, skrwawione pamięcią Katynia. 
Po upadku powrócą pod skrzydła odrodzonej Białorusi.


Obwód leży w zachodniej części Rosji, przy granicy z Białorusią. Obwód graniczy z następującymi obwodami: na północnym zachodzie z obwodem pskowskim, na północy z obwodem twerskim, na północnym wschodzie z obwodem moskiewskim, na wschodzie z obwodem kałuskim, a na południu – z obwodem briańskim. Na zachodzie, po stronie białoruskiej do obwodu smoleńskiego przylegają: obwód mohylewski i obwód witebski.

Obwód smoleński zajmuje obszar 49 786 km².

Na terenie obwodu istnieje rozwinięty przemysł. Najważniejszymi jego gałęziami są budowa maszyn i obróbka metali, które obejmują m.in. wytwórstwo urządzeń i maszyn elektrycznych i elektronicznych, produkcję pojazdów itd. Rozwinięty jest także przemysł chemiczny i petrochemiczny (produkcja nawozów sztucznych i mas plastycznych) oraz spożywczy: mleczarski, olejowy i przetwórstwa owocowo-warzywnego. Istotne znaczenie ma też przemysł lekki – lniany i bawełniarski, a także produkcja dzianin oraz szwalnictwo i obuwnictwo. Duże znaczenie ma przemysł związany z szeroko rozumianą elektroenergetyką, obejmującą też wydobycie węgla i torfu, a także eksploatacja lasów i powiązane z nią gałęzie gospodarki: przemysł celulozowo-papierniczy i meblowy.
Ważną gałęzią gospodarki w obwodzie jest rolnictwo. W uprawie przeważają zboża, ziemniaki, warzywa oraz rośliny pastewne. Istotne znaczenie ma także uprawa lnu. Korzystny klimat pozwala na rozwój produkcji owoców. Chów i hodowla zwierząt obejmuje zwłaszcza bydło (o profilu mleczno-mięsnym) i świnie, a także drobiu. Ponadto w rejonie istnieje chów koni. Spore znaczenie ma pszczelarstwo.

Historia ziemi smoleńskiej

Król Polski Władysław IV Waza w okolicach Smoleńska (obraz Jana Matejki)
Miasto Smoleńsk powstało na ziemiach Krywiczów, zaś pierwsza wzmianka o nim pochodzi z 863. W 882 miasto włączono do Rusi Kijowskiej. Po jej rozpadzie, w XII wieku powstało Wielkie Księstwo Smoleńskie, które w momencie swego największego rozwoju terytorialnego władało na obszarze odpowiadającym mniej-więcej terytorium dzisiejszego obwodu.

Od połowy XIII w. rozpoczął się upadek tego państwa, a od 1404 wchodziło ono w skład Wielkiego Księstwa Litewskiego[3]. W 1514 Smoleńsk, a następnie inne ziemie dawnego księstwa weszły w skład Wielkiego Księstwa Moskiewskiego. W 1610 Polacy pod wodzą hetmana Stanisława Żółkiewskiego stoczyli tu zwycięskie bitwy, m.in. pod Carowym Zajmiszczem i pod Kłuszynem.

Ponownie miasto i część dzisiejszego obwodu zostały włączone do I Rzeczypospolitej w 1618, na mocy rozejmu w Dywilinie. Stan taki trwał do 1654 (formalnie od 1667 – rozejm andruszowski, podpisany w tutejszej wsi Andruszowo), kiedy to miasto i okolice zaanektowała Rosja[4]

W 1708 z terenów zbliżonych do dzisiejszego obwodu utworzono gubernię smoleńską.

W okresie najazdu Napoleona Bonaparte na Rosję na ziemiach obwodu miała miejsce duża bitwa, znana jako bitwa pod Smoleńskiem. W jej wyniku zginęło 20 tys. żołnierzy, nie całkiem pokonani Rosjanie wycofali się, a Francuzi zajęli miasto.


Polski Cmentarz Wojenny w Katyniu
Na przełomie XIX i XX w. (do rewolucji październikowej) znajdowały się tu polskie posiadłości Lednickich (Borek) i Koźlińskich (Gniezdowo i Katyń).

Po rewolucji październikowej w 1929 powstał w ramach Rosyjskiej FSRR obwód zachodni, obejmujący tereny znacznie większe niż dzisiejszy obwód. Po jego podziale, 27 września 1937 utworzono obwód smoleński.

W czasie II wojny światowej w 1940 w tutejszej wsi Katyń Sowieci przeprowadzili tu zbrodnię katyńską. Od lipca 1941 do sierpnia/września 1943 teren obwodu okupowany był przez Niemców. Obszar poniósł wtedy duże straty ludnościowe i gospodarcze.

W 2010 miejsce katastrofy polskiego Tu-154.






o Brak komentarzy:

wtorek, 18 czerwca 2024

66(96;196) - Obwód Swierdłowski

Rzecz o psychopacie imieniem Wowa, coś w tym jest, a jego wcześniejsze zachowania, ot choćby drobiazg, czyli notoryczne upokarzanki partnerów, poprzez spóźnienia na spotkania. Obecnie już na to sobie pozwolić nie może, a podczas dzisiejszej wizyty u Grubaska Kima, zapewne z pewnością, będzie wzorem punktualności:-)


Niemcy, to ukryty poplecznik Putina, oficjalnie nie wypada, ale na koncercie smrodkiem zawiało 


Obwód Swierdłowski - drugi pod względem wartości produkcji przemysłowej, europejsko - azjatyczki obwód Sovietii. W Jekaterynburgu, Lenin zakatował Rodzinę Cara, pod koniec lat 70 XX wieku, Jekaterynburgiem (Swierdłowskiem)zarządzał Borys Jelcyn. 
 
Co po upadku, trudno wskazywać, ale kąsek smakowity, kto zagospodaruje, pożywiom, uwidim.


Obwód swierdłowski (ros. Свердловская область) – jednostka administracyjna Federacji Rosyjskiej. Jego nazwa pochodzi od byłej nazwy stolicy obwodu, Jekaterynburga (do 1991 – Swierdłowsk).
Obwód swierdłowski leży na dwóch kontynentach: w Europie i w Azji. Region zajmuje południową część pasma Uralu, a także przyległe do gór zachodnie fragmenty Niziny Zachodniosyberyjskiej. Region zajmuje powierzchnię 194 226 km²[1] (tj. ok. 1,2% terytorium całej Federacji Rosyjskiej).

Obwód swierdłowski zajmuje 2. miejsce w Rosji pod względem wartości produkcji przemysłowej. W strukturze lokalnego przemysłu dominuje hutnictwo, zarówno żelaza, jak i metali nieżelaznych (odpowiednio – 31% i 19% całej wartości produkcji przemysłowej). Istnieje też wysoko rozwinięty przemysł maszynowy, produkujący m.in. ciężki sprzęt wykorzystywany w innych gałęziach gospodarki, maszyny i urządzenia AGD oraz sprzęt wojskowy.

Pozostałe gałęzie przemysłu (jak spożywczy, chemiczny, drzewny i in.) nie mają dużego udziału w strukturze gospodarczej regionu i produkują głównie na potrzeby lokalnego rynku.

W regionie odbywa się też wzbogacanie uranu.

Na terenie regionu znajdują się liczne złoża surowców, w tym metali, m.in. złota, platyny, żelaza, chromu, niklu, manganu i miedzi. Ponadto bogactwami obwodu są m.in. azbest i boksyty.




PS. Nazwa obwodu
Nazwa obwodu wywodzi się od ówczesnej nazwy stolicy regionu Jekaterynburga – Swierdłowsk, nazwanego na cześć działacza partyjnego i politycznego – Jakowa Swierdłowa.

Z rejonu wywodzili się m.in.:

Borys Jelcyn
Pawlik Morozow


W latach 1961–1990 Boris Jelcyn był członkiem KPZR, a od 1977 I sekretarzem Komitetu Obwodowego KPZR w Swierdłowsku (obecnie Jekaterynburg) – w pierwszym roku pełnienia przez niego tej funkcji zburzono były dom inżyniera Nikołaja Ipatiewa, miejsce kaźni cara Mikołaja II, jego rodziny i pracowników dworu.


Pawlik Morozow, właściwie Pawieł Trofimowicz Morozow (ros. Павел Трофимович (Павлик) Морозов; ur. 14 listopada 1918 we wsi Gierasimowka w guberni tobolskiej, zm. 3 września 1932 tamże) – chłopiec, który po swojej śmierci został przez stalinowską propagandę wykreowany na patrona ruchu pionierskiego i wzór do naśladowania dla dzieci w ZSRR
Według kolportowanej wersji oficjalnej był organizatorem pierwszego oddziału pionierskiego we wsi Gierasimowka w guberni tobolskiej za Uralem, który pomagał komunistom w organizowaniu kołchozu i skupie zboża. Przypadkowo dowiadując się o spisku kułaków, do którego należał także jego ojciec, zdemaskował plany spiskowców. Z tego powodu dziadek – kułak miał zabić Pawlika i jego młodszego brata. Wersja ta była wykorzystywana propagandowo w okresie tzw. walki z kułactwem i forsowania kolektywizacji na początku lat 30.

W 1979 w wojskowym instytucie badawczym zajmującym się bronią biologiczną w ówczesnym Sierdłowsku miało miejsce masowe zarażenie wąglikiem, w wyniku którego zmarło ok. 100 osób.


Katastrofa w Swierdłowsku (dzis. Jekaterynburg) – wypadek, do którego doszło 2 kwietnia 1979[1] w zakładzie opracowującym, produkującym i magazynującym broń biologiczną pod oficjalną nazwą Instytutu Problemów Techniki Wojskowej w Swierdłowsku.

Do katastrofy doszło w kompleksie dziewiętnastym na nocnej zmianie w wyniku przeoczenia notki o potrzebie założenia nowego filtru, w wyniku czego z fabryki wydostały się przetrwalniki laseczek wąglika (Bacillus anthracis) oznaczanego jako szczep 836 (z grupy Trans Eurasia). Zakażeniu ulegli głównie pracownicy nocnej zmiany innych zakładów, m.in. cała załoga położonego naprzeciwko zakładu ceramicznego.

U zainfekowanych wystąpiły objawy płucnej postaci wąglika, a większa część chorujących zmarła. Liczbę ofiar zwiększył nakaz władz terytorialnych dotyczący spryskania dróg, dachów itd. wodą, co zwiększyło „mobilność” patogenu (pacjenci zaczęli chorować na postać skórną) i wydłużyło czas trwania epidemii o miesiąc.

Wypadek został całkowicie zatajony przed opinią publiczną, a jak twierdzi Ken Alibek, KGB zlecono ochronę tajemnicy. Z tego też powodu trudna do ustalenia obecnie pozostaje dzienna data katastrofy, jak i liczba ofiar.

Jak podaje w swojej książce K. Alibek zachodni naukowcy datowali wypadek na 3 lub 4 kwietnia, zaś jego kolega naukowiec przebywający w czasie katastrofy w Swierdłowsku na piątek 30 marca. Sugeruje on, że to właśnie koniec tygodnia mógł być przyczyną roztargnienia i niedopilnowania notatek w dzienniku z zapiskami techników.

Władze Związku Radzieckiego utrzymywały, że zakaziło się 96 osób, z czego 66 zmarło. Twierdzili także, że do infekcji doszło w wyniku spożywania skażonej żywności (mięsa od chorujących na wąglik zwierząt) – jednak takie praktyki nie wywołują postaci płucnej. Naukowcy z Instytutu informowali o 105 osobach zmarłych na wąglik, czego nigdy nie potwierdzono.

Zachodnia prasa poinformowała o wypadku dopiero w listopadzie 1979, jednak największe zainteresowanie tragedią wynikło po opublikowaniu książki Biohazard.
o Brak komentarzy:

niedziela, 16 czerwca 2024

65 - Obwód Sachaliński

 Marcin Strzyżewski cytuje wypowiedzi popleczników Wowy, a z tego wynika, że nawet oni mówią, że jest coraz gorzej.


I jeszcze trochę o wróżkach, egzorcystach i szamanach:-)))



Obwód Sachaliński - dalekowschodnia wyspa, złoża naftowe poza tym brak perspektyw. Czy po upadku, Japonia oprócz Wysp Północnych, zlituje się i zaanektuje ten roponośny rejon. Raczej tak, bo po wojnie rosyjsko - japońskiej, oni już tam rządzili.


Obwód sachaliński (ros. Сахалинская область) – jednostka administracyjna Federacji Rosyjskiej. Wchodzi w skład Dalekowschodniego Okręgu Federalnego. Siedzibą władz okręgu jest Jużnosachalińsk. Ma granicę morską z Krajem Kamczackim, Krajem Chabarowskim oraz Japonią.
Obwód sachaliński jest jedynym regionem Rosji w całości położonym na wyspach. W skład obwodu wchodzą Sachalin wraz z dwiema przylegającymi wyspami Moneron i Tiulenij (76,6 tys. km²) oraz Wyspy Kurylskie (10,5 tys. km²). Obwód oblewany jest wodami Morza Ochockiego, Morza Japońskiego oraz Oceanu Spokojnego.
Według danych Federalnej Służby Statystycznej w obwodzie zamieszkuje 491 027 osób (2014). Gęstość zaludnienia wynosi 5,64 os./km² (2014). Ludność miejska stanowi 81,19% ludności obwodu. Większość mieszkańców stanowią Rosjanie i Ukraińcy. Ważniejsze miasta: Jużnosachalińsk, Chołmsk, Korsakow, Jużnokurylsk.
Obwód utworzono 20 października 1932 roku. Pierwotnie znajdował się w Kraju Dalekowschodnim (1932–1938), następnie w Kraju Chabarowskim (1938–1947). 2 stycznia 1947 roku został połączony z obwodem południowosachalińskim.

I jeszcze przepyszna wisienka, wciąż widniejąca na Wiki, to nie żart!

Decyzją Prezydium Rady Najwyższej ZSRR z dnia 8 lipca 1967 roku obwód sachaliński został odznaczony Orderem Lenina za osiągnięte sukcesy gospodarcze i kulturowe.


Jużnosachalińsk (ros. Южно-Сахалинск, trb. Jużno-Sachalinsk, jap. 豊原 Toyohara) – miasto w Rosji, na wyspie Sachalin, stolica obwodu sachalińskiego. Leży nad rzeką Susuja. Miasto założone w 1882 roku przez Rosjan. Początkowo nazywało się Władimirowka (ros. Влади́мировка) od 1882 do 1905, a następnie Toyohara (jap. 豊原市) w okresie przynależności do Japonii w latach 1905–1946. Prawa miejskie uzyskało w 1915 roku.

W mieście znajduje się Państwowy Uniwersytet Sachaliński (Сахалинский государственный университет).
Pierwszą osadą w tym miejscu była Władimirowka założona przez rosyjskich skazańców w 1882. W roku 1905 po zakończeniu wojny rosyjsko-japońskiej przekazano ją Japonii, zaś nazwę zmieniono na Toyohara (dosłownie „Równina obfitości”), a w 1915 uzyskała prawa miejskie. Po zakończeniu drugiej wojny światowej miasto zwrócono Rosji a nazwę zmieniono na Jużnosachalińsk. Z czasów japońskich w mieście pozostało kilka zabytkowych budynków, w jednym z nich mieści się muzeum. W muzeum znajduje się Instytut Dziedzictwa Bronisława Piłsudskiego (1866–1918).
Dzisiaj Jużnosachalińsk doświadcza dopływu kapitału inwestowanego w tej okolicy przez duże koncerny naftowe, takie jak ExxonMobil i Shell. Większość tych funduszy nie zostaje jednak zainwestowana w rozwój miasta – okręg sachaliński ma najwyższy poziom przestępczości nieletnich w całej Rosji, a ponad 40% firm i zakładów jest nierentownych.

W Jużnosachalińsku swoją siedzibę ma eparchia jużnosachalińska i kurylska Rosyjskiego Kościoła Prawosławnego, której katedrą jest sobór Zmartwychwstania Pańskiego w Jużnosachalińsku





o Brak komentarzy:

piątek, 14 czerwca 2024

64(164) - Obwód Saratowski

Ciekawa rozmowa o mojej faworytce, p. Elwirze Nabullinie, najważniejszej osobie Sovietii.


 Marcin Strzyżewski i miłe dla oka i ucha najnowsze wieści z frontu.



I jeszcze o nowych sankcjach, miło, a nawet bardzo.


Wisienka na torcie, konsekwencje wprowadzenia amerykańskich sankcji w praktyce. 





Obwód Saratowski - mocno uprzemysłowiony rejon europejskiej części Sovietii, graniczący z Kazachstanem. Wydaje się, że po upadku "Imperium", będzie tworzył nowy byt państwowy z sąsiednimi równie uprzemysłowionymi obwodami (Wołgograd Samara, Uljanowsk, Penza). 
Tak naprawdę, ostatecznie trudno wyrokować w jaki sposób poradzą sobie poszczególne rejony administracyjne, jak ułożą się nowe klocki. Nie ulega wątpliwości, że w europejskim rejonie na południe od Moskwy we wszystkich jednostkach administracyjnych większość populacji stanowią Rosjanie (ok. 90% ), dlatego bardzo ciekawe jak tutaj poukładają się "państwowe klocki". 
Jasnym pozostaje, że będą je tworzyć Rosjanie, ale w pełnym oderwaniu od Moskwy.


Obwód saratowski (ros. Саратовская область) – jednostka administracyjna Federacji Rosyjskiej, wchodząca w skład Nadwołżańskiego Okręgu Federalnego.

Centrum administracyjne – miasto Saratów.

Graniczy na południu – z obwodem wołgogradzkim, na zachodzie – z obwodem woroneskim i tambowskim, na północy – z obwodem penzeńskim, samarskim i uljanowskim, na wschodzie z Kazachstanem. Łączna długość granic obwodu wynosi ponad 3500 km.

Powstał w dniu 5 grudnia 1936 poprzez przekształcenie Kraju Saratowskiego.

W późnym średniowieczu obszar dzisiejszego obwodu leżał w granicach Złotej Ordy.

W 1797 powstała gubernia saratowska, w 1934 przemianowana na Kraj Saratowski, a w grudniu 1936 utworzono obwód. Obecne granice obwodu zostały wytyczone w 1941, po wcieleniu do obwodu terytorium zlikwidowanej Niemieckiej Nadwołżańskiej Autonomicznej SRR.







o Brak komentarzy:

środa, 12 czerwca 2024

63(163;763) - Obwód Samarski

Ciekawa analiza "wywiadu z wariatem"


To bardzo logiczna strategia.


Miłe poranne wieści z Krymu i Charkowa!





Obwód Samarski - silnie uprzemysłowiona i miejska kraina, to tutaj w mieście Togliatti produkowali(produkują?) Łady. W Obwodzie wydobywa się i przerabia ropę, mają tu również złoża gazu.
Owa południowa część europejskiej Sovietii, jest zapleczem przemysłowym kraju. 
Wydaje się, że po upadku Sovietii, Obwód połączy się z sąsiednimi i pod sztandarem najsilniejszego z nich, Tatarstanu, utworzą nowy państwowy byt. Może się również zdarzyć, że owe perły koronne zagarnie dla swych potrzeb pobliski Kazachstan.


Obwód samarski (ros. Самарская область) – jednostka administracyjna Federacji Rosyjskiej.
Obwód samarski położony jest na południowym wschodzie europejskiej części Rosji, w środkowym biegu największej rzeki kontynentu – Wołgi. Obwód zajmuje obszar 53,6 tys. km², co stanowi ok. 0,31% całej powierzchni Federacji Rosyjskiej.
Na terenie obwodu mieszka ok. 3.201 000 osób (stan na 1 stycznia 2005). Gęstość zaludnienia wynosi 59,7 os./km², zaś poziom urbanizacji osiągnął poziom 80,3%. Ponad 1/3 populacji mieszka w stolicy regionu – Samarze.

Obwód samarski w obrębie Rosji posiada następujące granice:

na północy – z Tatarstanem
na południu – z obwodem saratowskim
na wschodzie – z obwodem orenburskim
na północnym zachodzie – z obwodem uljanowskim

Obwód samarski dzieli się na 27 rejonów municypalnych. 10 największych miast regionu jest wyłączonych z tego podziału i tworzy okręgi miejskie. Dwa największe spośród tych miejskich okręgów: Samara i Togliatti dzielą się jeszcze na rejony (odpowiednik dzielnicy).

Lokalny przemysł to ok. 400 dużych i średnich zakładów oraz ponad 4 tys. małych. Największe znaczenie posiadają: przemysł metalurgiczny i przemysł paliwowo-energetyczny, ponadto istotną rolę odgrywają przemysł chemiczny i petrochemiczny. W ramach wymienionych poprzednio gałęzi gospodarki mieszczą się także przemysł wydobywczy miejscowych surowców energetycznych: ropy i gazu, a także produkcja benzyny i paliwa do samochodów z silnikiem Diesla oraz mazut. Innym obecnym w rejonie działem produkcji jest hutnictwo metali nieżelaznych.


Budynek administracji firmy AwtoWAZ
Bardzo duże znaczenie ma także przemysł maszynowy, zwłaszcza samochodowy, zaś najważniejszym przedsiębiorstwem z tej branży są zakłady AwtoWAZ (produkujące m.in. samochody Łada) w mieście Togliatti, na które przypada 70% całej rosyjskiej produkcji samochodów.

W pobliżu Togliatti znajdują się jedne z największych w świecie zakładów azotowych ToljattiAzot, których głównym zadaniem jest produkcja amoniaku. W związku z tym na terenie obwodu zaczyna swój bieg jeden z największych rurociągów do transportu amoniaku Togliatti – Odessa.

W celu uzyskania energii elektrycznej, produkowanej na terenie obwodu wykorzystuje się, oprócz miejscowych surowców energetycznych, także moc zbudowanej w 1957 Wołżańskiej Elektrowni Wodnej o mocy 2300 MW (dla porównania – dwie kolejne pod względem mocy elektrownie cieplne mają moc po 250 MW).

Na terenie obwodu krzyżuje się wiele najważniejszych rosyjskich dróg transportowych, łączących Europę Zachodnią i Środkową z Syberią i państwami Azji Środkowej.

Na terenie obwodu samarskiego istnieje rozwinięte rolnictwo. Głównym kierunkiem produkcji są zboża, zwłaszcza pszenica i proso. Ważnym gatunkiem uprawnym jest też słonecznik. Ponadto rosną tutaj m.in. ziemniaki i warzywa. Z racji występujących dość często susz, nierzadko plony roślin są znacząco zmniejszone w stosunku do przeciętnych.

Miejscowy chów i hodowla zwierząt ukierunkowane jest pod produkcję mięsa i mleka.




o Brak komentarzy:

poniedziałek, 10 czerwca 2024

62 - Obwód Riazański

O stanie gospodarki, szczególnie polecam pytania do p. Marka Meissnera.



Obwód Riazański - od południa graniczący z Moskwą. Brak danych co do potencjału gospodarczego. Zapewne niewielki, bo większość strategicznego przemysłu od czasów II Wojny przeniesiono dalej na Wschód.
Historycznie, wielce istotny dla naszej krwawej historii, to tutaj, a konkretniej w Sielcach nad Oką, rozpoczęto formowanie I Dywizji im. Tadeusza Kościuszki, której pierwszym dowódcą był dezerter z Armii gen. Andersa, Zygmunt Berling, awansowany przez Stalina do stopnia generała brygady.


W 1943 z rozkazu generała Zygmunta Berlinga utworzono tu szkołę oficerską. W Riazaniu (obóz w Sielcach) rozpoczęło się formowanie pierwszej jednostki polskich ludowych sił zbrojnych: I Dywizji Piechoty im. Tadeusza Kościuszki. Z Centralnej Szkoły Podchorążych i Oficerskiej Szkoły Piechoty I Korpusu Polskich Sił Zbrojnych w ZSRR wyszło około 2 tys. polskich oficerów. W Riazaniu znajdował się plac Kościuszki, obecnie plac generała Margiełowa, patrona pobliskiej szkoły oficerskiej[3].

W latach 1944–1947 w pobliskim Diagilewie internowano kilka tysięcy żołnierzy AK z Wileńszczyzny, Podlasia, Lubelszczyzny i Lwowa; w czerwcu i lipcu 1947 większość internowanych wywieziono, m.in. do obozu w Griazowcu, po czym zwolniono do kraju.


Jakie losy Riazania, po upadku Sovietii, zapewne po połączeniu z sąsiednimi(bez Moskwy) powstanie nowy twór, pod czyimi auspicjami, to dopiero się okaże. 

Obwód riazański (ros. Рязанская область) – jednostka administracyjna Federacji Rosyjskiej.
W skład obwodu wchodzi 314 jednostek administracyjnych: 4 okręgi miejskie, 25 rejonów, 31 osiedli miejskich i 254 osiedla wiejskie.








o Brak komentarzy:

sobota, 8 czerwca 2024

61(161; 761) - Obwód Rostowski

Obwód Rostowski - przygranicznie wojenny obszar, dość gęsto zaludniony, po upadku Sovietii przypadnie zwycięskiej Ukrainie. 
Rostów nad Donem był i jest silnym ośrodkiem produkcji dla wojska. 


Obecnie miasto jest ośrodkiem przemysłu maszynowego, elektrotechnicznego, spożywczego, chemicznego, drzewnego. Do największych przedsiębiorstw zaliczają się:

OAO Ałmaz – producent środków walki elektronicznej i sprzętu łączności,

OAO Horyzont – producent radarów i urządzeń nawigacyjnych dla wojska i użytkowników cywilnych,

OAO Zawod-Kwant – jedyny w Rosji producent układów orientacji dla statków kosmicznych,

Rostwiertoł – jedna z największych w Rosji wytwórni śmigłowców. Produkuje m.in. śmigłowce: Mi-24, Mi-26, Mi-28 i Mi-35,

Empils – jeden z największych w Rosji producentów farb i lakierów.




Obwód rostowski (ros. Ростовская область) – jednostka administracyjna Federacji Rosyjskiej.
Obwód położony w południowo-zachodniej Rosji na granicy z Ukrainą. Na wschodzie graniczy z obwodem wołgogradzkim, na północy z obwodem woroneskim, na południu z Krajem Krasnodarskim, Stawropolskim i Kałmucją.

Przez terytorium obwodu przepływa jedna z największych rzek Europy – Don (długość 2 tys. km). Tutaj znajduje się Zbiornik Cymlański (pojemność 24 mld m³). Główne dopływy Donu Doniec i Manycz są rzekami żeglownymi. Jeziora stanowią jedynie 0,4% liczącej 100 800 km² powierzchni obwodu.








o Brak komentarzy:

czwartek, 6 czerwca 2024

60 - Obwód Pskowski

 




Obwód Pskowski - w XV i XVI wieku, obszar zmagań Rzeczpospolitej Obojga Narodów z Moskowią.
Po upadku Sovietii, podzielą się nim Litwa i Łotwa i Estonia.


W IV tys. p.n.e. ziemie te zostały zasiedlone przez plemiona ugrofińskie. Od VII wieku n.e. były terenem osadnictwa słowiańskiego. W tym czasie zachodnią część przez bałtycko-fińskie plemię Votów.

W średniowieczu na terenie obwodu istniała Republika Pskowska. W 1510 r. Republika Pskowska została zajęta przez Wielkie Księstwo Moskiewskie, a od 1547 r. jej ziemie stanowiły część Rosji. Obszar zmagań wojny litewsko-rosyjskiej w latach 1558–1570 i wojny polsko-rosyjskiej w latach 1577–1582. Polacy stoczyli tu kilka zwycięskich bitew: bitwę pod Newlem, oblężenie Wielkich Łuk i oblężenie Zawołocza. W 1582 w położonym tu Jamie Zapolskim podpisano rozejm pomiędzy Polską a Rosją. Południowe krańce regionu z miastami Newel[2], Siebież[3] i Uświat[4] leżały w granicach I Rzeczypospolitej (województwa połockie i witebskie) do I rozbioru (1772). W Siebieżu zachował się barokowy kościół św. Trójcy, wzniesiony w 1649 r.[5], obecnie pełniący funkcję świątyni prawosławnej, natomiast we wsi Anninskoje (dawny Anińsk) zachowały się ruiny polskiego dworu szlacheckiego Korsaków, w którym w czasie I wojny światowej zamieszkiwała polska malarka Zofia Romer. Z tych okolic pochodzili m.in. chirurg Jan Minkiewicz, lekarz i działacz społeczny Teodor Hryniewski, dyplomatka PRL Wanda Michalewska oraz kompozytor Witold Rudziński.

W okresie międzywojennym Pytałowo było częścią Łotwy, a Pieczory i Izborsk Estonii.

Obwód pskowski (ros. Псковская область) – jednostka administracyjna Federacji Rosyjskiej.
Od 1989 do 2008 r. ludność obwodu zmniejszyła się o ponad 15%, i nadal zmniejsza się o około 1% rocznie (dane z www.world-gazetteer.com). W 1926 w obecnych granicach obwodu mieszkało 1,678 mln ludzi. Powodem tak dużego spadku w XX wieku były straty wojenne w latach 1941–1944 i oddalenie od głównych obszarów aktywności gospodarczej w ZSRR.

Według danych ze spisu z 2010 r. obwód zamieszkiwało 359 Polaków[7].

Wokół miasta Pieczory zamieszkuje autochtoniczna mniejszość etniczna Setu.
W obwodzie rozwinął się przemysł maszynowy, elektrotechniczny, materiałów budowlanych, lniarski oraz spożywczy[9]. W regionie uprawia się len, zboże, ziemniaki oraz hoduje się bydło, trzodę chlewną.






o Brak komentarzy:

wtorek, 4 czerwca 2024

59(81;159) - Kraj Permski

O Banku Centralnym i Pani Elwirze, miłe dla ucha, Sovieci zadłużaja się na potęgę, hm, po nich tylko potop?






Kraj Permski - rejon wielkości połowy Polski, zamieszały przez dwa i pół miliona grażdan. Na Wiki prawie nic. Zapewne z pewnością, jakaś tajna aktywność. Patrząc na mapę Sovietii, wydaje się że w pasie Permu, upadek Sovietii spowoduje powstanie nowego tworu, Perm, Ufa, Jekaterynburg, Czelabińsk, Orenbrug.


Kraj Permski (ros. Пермский край) – jednostka administracyjna Federacji Rosyjskiej.
Kraj powstał 1 grudnia 2005 w wyniku połączenia Komi-Permiackiego Okręgu Autonomicznego (obecnie Okręg Komi-Permiacki) i obwodu permskiego.
Kraj Permski zamieszkuje 2 635 280 osób (2013 r.), 2 635 276 osób (2010 r.), 2 769 805 osób (2005 r.), 2 878 903 osób (2000 r.), 2 963 942 osób (1995 r.), 3 027 958 osób (1990 r.), 3 011 540 osób (1979 r.), 2 992 876 osób (1959 r.), 2 994 302 osób (1897 r.).

83,16% ludności stanowią Rosjanie; 4,38% stanowią Tatarzy (2010 r.).

 



o Brak komentarzy:
Subskrybuj: Posty (Atom)

Optymizm Baćki

Baćka tryska optymizmem, no cóż idą święta!  U nich juliańska obsuwa, a jako że Ukraina wróciła do kalendarza gregoriańskiego i świętuje jak...

  • 57 - Obwód Orłowski
    Obwód Orłowski - niewielki, pogrążony w kryzysie, obecnie w zasięgu ukraińskich rakiet. Po upadku wraz z sąsiednim Obwodem Kurskim i Biełgo...
  • 48 - Obwód Lipecki
    Szojgu dostał kopa w górę, będzie przełożonym Miedwiediewa, zastąpił Patruszewa. Na stanowisku MON, ekonomista Andriej Biełousow. Ciekawe po...
  • 30 - Obwód Astrachański
    Obwód Astrachański - niewielka obszarowo pozostałość po Złotej Ordzie i Tatarach z niespełna milionem grażdan, przytulony do potężnego Kaza...